((ای گل))
چه کنم زعشقت ای گل، همه آهم وفغانم
زفــــراق جانشکارت، بخــدا که،ناتوانم
همه عمر ما به سر شد گذری به ما نکردی
بفــدایت ای روانــم،نظــری نمـا، روانم!
تو الــه ی وفایــی،تو کرانـه ی صفایی
منــم آن کــویر تشنه،به تـرنّمت ریانم
غــم هجـر ماه رویت،سَکَنات ما بهم زد
بغمت چنان دچارم که،به روز وشب زکانم
چو نسیم صبحگاهان ،همـه باغ سر کشیدم
صنما! زپا فتـــادم،نـدهـد کسی نشانــم!
نَفَحات زندگانی به چمن از آن وزانست
کــه،نسیم،مـــــژده دارد،زاَیاب باغبانم
دگران زمی خرابند ومن از نگاه مستت
چه زیان تورا،زداید کدری زدل مغانم؟
همه عمر صرف کردم به خیال روی جانان
طلب نگــــار دارم زجلیـــل لا مـــکانــم
نظرات شما عزیزان:
دسته بندی : <-CategoryName->
نویسنده: طالب عبودی
.
